شهادت امام حسن مجتبی(ع) را به شما تسلیت عرض می نماییم

" این است آنچه وصیت مى‏کند بدان حسن بن على به برادرش حسین بن على: وصیت مى‏کند که گواهى دهد معبودى جز خداى یکتا نیست که شریک ندارد ، پس پرستش مى‏کند او را بدان جهت که شایسته ی پرستش است ، شریکى در سلطنت ندارد و سرپرستى از خوارى براى او نیست و به راستى که او هر چیز را آفریده و اندازه ی آن را به خوبی مقدر ساخته و شایسته ‏ترین معبود و سزاوارترین کسى است که او را ستایش کنند ، هر که از او فرمانبردارى کند راه رشد را یافته ، و هر کس که نافرمانیش را کند به گمراهى و سرگشتگى می افتد و هر کس به سوى او بازگردد هدایت گشته است.

من تو را سفارش مى‏کنم ( اى حسین ) به بازماندگانم از خاندان و فرزندان و خانواده خودت که از بدکارشان درگذرى و از نیکوکارشان بپذیرى ، و براى آنها جانشین و پدرى مهربان باشى ، و دیگر آن که مرا کنار رسول خدا دفن نمایی که من به او و خانه او شایسته ‏تر از دیگران هستم...

و اگر از این کار مانع شدند و جلوگیرى کردند ، من تو را به حق قرابت و نزدیکى که خدا براى تو قرار داده و قرابتى که با رسول خدا دارى سوگند مى‏دهم که اجازه ندهى در این راه به خاطر من خون ریخته شود تا آنگاه که رسول خدا (ص)را دیدار کنیم و شکایت ‏خود به نزد او بریم ، و آنچه از این مردم پس از وى بر سر ما رفته ، به او گزارش کنیم ... "

این را فرمود و از دنیا رفت . درود خدا بر او باد .

و در روایت مفید (ره) این گونه است که پس از جریان مسموم شدن خود فرمود:

(چون من از دنیا رفتم ، چشم مرا بپوشان ، مرا غسل ده و کفن نما ، سوى قبر جدم رسول خدا (ص) ببر تا دیدارى با او تازه کنم ، سپس به سوى قبر جده ‏ام فاطمة بنت اسد رضى الله عنها ببر و در آنجا دفنم کن ، و ‏بدان اى برادر که مردم گمان دارند شما مى‏خواهید مرا کنار رسول خدا (ص) به خاک بسپارید ، پس در این باره گرد آیند و از شما جلوگیرى کنند ، تو را به خدا سوگند دهم مبادا به خاطر من به اندازه ی ذره ای خون ریخته شود. ) (2)

پى‏نوشتها:

1) بحار الانوار، ج 44، صص 152-151.

2) ارشاد شیخ مفید، ج 2، ص 14.

التماس دعا